Rozbudowa biblioteki seminaryjnej
Czyli o planach słów kilka…
Biblioteka Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego na Krakowskim Przedmieściu należy do najstarszych i największych bibliotek w Warszawie. Od blisko 150 lat służy ona pokoleniom studentów i naukowców. Jej księgozbiór, liczący 280 tysięcy woluminów, jest istotną cząstką dziedzictwa kulturowego stolicy. Największym skarbem jest zbiór 60 tysięcy starych druków, ocalałych z pożogi wojennej i Powstania Warszawskiego. Wydzieloną część księgozbioru stanowi Biblioteka Patrystyczna, uchodząca wśród specjalistów za jedną z najlepszych w tej części Europy.
Na początku XX wieku rosnące zbiory biblioteki seminaryjnej nie mogły pomieścić się w pokarmelickim gmachu seminaryjnym, toteż został on rozbudowany o nowe sześciokondygnacyjne skrzydło biblioteczne, usytuowane na terenie ogrodów, prostopadle do skarpy wiślanej. Obecnie, po stu latach księgozbiór uległ podwojeniu i nie mieści się już w tak zwanym „nowym” skrzydle. Istnieje pilna potrzeba budowy nowej biblioteki. Rozwiązaniem optymalnym z punktu widzenia urbanistycznego i funkcjonalnego jest przedłużenie istniejącego skrzydła, z wejściem od ulicy Furmańskiej. Lokalizacja w centrum Warszawy, w pobliżu głównego kampusu UW oraz – co istotne – w bliskim sąsiedztwie Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego jest z punktu widzenia czytelników najdogodniejsza. Projekt biblioteki upubliczniony w mediach ma charakter koncepcyjny. Projekt realizacyjny budynku zostanie wyłoniony w wyniku zamkniętego konkursu.
Historyczna zabudowa tej części Warszawy, związana ze skarpą wiślaną, pozostaje żywym organizmem, podlegającym na przestrzeni stuleci nieustającym zmianom. Problem stanowi nie tyle fakt ingerencji w istniejąca zabudowę, bo ta jest organicznym procesem urbanizacyjnym, ile jakość tej ingerencji. Zbudowane w ostatnich latach i dziesięcioleciach budynki w okolicach skarpy wiślanej dostarczają ciekawych przykładów korespondencji z historyczną zabudową – zarówno pozytywnych jak negatywnych. Warunkiem konkursu jest, aby projekt nowej biblioteki seminaryjnej harmonizował pod kątem skali i formy architektonicznej z bliższym i dalszym otoczeniem, a respektując charakter gmachów seminaryjnych i rewitalizowanego barokowego ogrodu wpisywał się w tkankę przestrzenną tej części śródmieścia. W ten sposób seminaryjny księgozbiór – skarbnica narodowego dziedzictwa – będzie mógł coraz lepiej służyć mieszkańcom stolicy oraz badaczom z Polski i zagranicy.
Ks. prof. dr hab. Michał Janocha, dyrektor biblioteki WMSD